Στόχος του μαθήματος Εκπαιδευτική Ψυχολογία : Διαχείριση των ιδιαιτεροτήτων στο σχολικό πλαίσιο, είναι η απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων εφαρμόσιμων από τον Εκπαιδευτικό, στο εκάστοτε Εκπαιδευτικό πλαίσιο που αυτός εργάζεται (όπως τάξη, γενικότερα Σχολείο, Ειδικό Σχολείο, ή όποιο άλλο Εκπαιδευτικό πλαίσιο). Κρίνεται σημαντική η απόκτηση της δυνατότητας να αναγνωρίσει, να αντιμετωπίσει και  να διαχειριστεί  τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάζει εκεί το παιδί /ο έφηβος (ή ο ενήλικας) εκπαιδευόμενος. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται :

Αφενός μέσα από τις παρακάτω Διδακτικές ενότητες

Ι) Παρουσίαση των Δομών Ψυχικής Υγείας του Δημοσίου

ΙΙ)Νευροαναπτυξιακές Διαταραχές :

ΙΙ1) Οι διαβαθμίσεις της Νοημοσύνης (φυσιολογική, οριακή, υστέρηση), ΙΙ.2) οι Διαταραχές της Επικοινωνίας, ΙΙ.3)  «Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές των Σχολικών Ικανοτήτων/ Μαθησιακές δυσκολίες» (όπως η Δυσλεξία), ΙΙ.4) Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (Αυτιστικό φάσμα), ΙΙ.5 Διαταραχές που αφορούν τον συντονισμό, ΙΙ.6 Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠ-Υ)

ΙΙΙ)Διαταραχές Διαγωγής και Ελέγχου των Παρορμήσεων :

ΙΙΙ.1) Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή, ΙΙΙ.2) Διαταραχές Διαγωγής

ΙV)Διαταραχές του Συναισθήματος/Διάθεσης,

V) Αγχώδεις Διαταραχές,

VΙ) Διαταραχές πρόσληψης τροφής

VΙI) Διαταραχές Προσωπικότητας και τέλος

VIII) Παραμέληση και η Παιδική Κακοποίηση

Αφετέρου  μέσα από Εργαστήρια που πραγματοποιούνται την ώρα του μαθήματος, γίνεται επεξεργασία και εξάσκηση πάνω σε περιστατικά παιδιών/εφήβων που παρουσιάζουν δυσκολίες, εμβαθύνεται και εμπεδώνεται το σύνολο των διδακτικών ενοτήτων.

Συμπερασματικά, θα τονίζαμε ότι στα πλαίσια αυτού του μαθήματος, ο Μεταπτυχιακός Φοιτητής, ως Επαγγελματίας,  οφείλει να γνωρίζει πώς να πλαισιώσει  και να στηρίξει το ίδιο το παιδί/έφηβο (ή ενήλικα) που έχει την δυσκολία, μέσα στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο καταστρώνοντας νέες στρατηγικές μάθησης και προσαρμόζοντας κατά το δοκούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Στα πλαίσια του μαθήματος αναδεικνύεται επίσης και η σημαντικότητα των συνεργασιών που ο κάθε Εκπαιδευτικός ή Συντονιστής Εκπαιδευτικός, οφείλει να αναπτύσσει με τους συναδέλφους του, με τους γονείς του παιδιού/έφηβου που έχει δυσκολία, με τους γονείς των άλλων παιδιών που ενδεχομένως μπορεί να παραπονούνται για το παιδί/έφηβο με δυσκολία και τέλος, με τις αρμόζουσες, για την εκάστοτε δυσκολία, Εξειδικευμένες Υπηρεσίες στις οποίες μπορεί να κατευθύνει το ίδιο το παιδί/έφηβο (ή ενήλικα) και την οικογένειά του.


Η μελέτη, η διατύπωση αλλά και η χρήση των παιδαγωγικών σκοπών έχουν υπαχθεί από τους μελετητές τους σε διάφορες ομάδες, σε διάφορες κατηγορίες, οι οποίες αναφέρονται συνήθως ως «ταξινομήσεις». Οι ταξινομήσεις αυτές στην ουσία αντιπροσωπεύουν προσπάθειες να μελετηθούν οι διάφορες όψεις της της αξιολόγηση ξεχωριστά, με βασικό κριτήριο διαχωρισμού τις νοητικές και άλλες λειτουργίες, τις περιοχές δηλαδή που ενεργοποιούνται κατά την κάθε δραστηριότητα μάθησης και αξιολόγησης στη συνέχεια. Οι ταξινομήσεις αυτές είναι: 1. Η γνωστική περιοχή, 2. Η συναισθηματική περιοχή, 3. Η ψυχοκινητική περιοχή και 4. Η αντιληπτική περιοχή. Σύστημα ταξινόμησης διδακτικών στόχων: γνώση – κατανόηση – εφαρμογή – ανάλυση – σύνθεση – αξιολόγηση. Ερωτήσεις δεδομένων απαντήσεων, ερωτήσεις ανοιχτής απάντησης, άλλα είδη ερωτήσεων. Στόχος του μαθήματος είναι να καταστούν οι φοιτητές ικανοί να σχεδιάζουν τρόπους αξιολόγησης ενός μαθήματος είτε φυσικής είτε ψηφιακής τάξης χρησιμοποιώντας όλες τις διαφορετικές μορφές ερωτήσεων για να την κάλυψη των διδακτικών στόχων σε όλα τα επίπεδα. Αξιολόγηση υποβοηθούμενη από υπολογιστή

Αξιολόγηση ποιότητας εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εισαγωγή στη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας. Βραβεία Ολικής Ποιότητας. Θέματα δεοντολογίας. Θεωρητικό πλαίσιο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Στοχοθεσία εκπαιδευτικού έργου. Ανάπτυξη φιλοσοφίας αξιολόγησης. Σύνταξη προγράμματος επιθεώρησης εκπαιδευτικής μονάδας. Αξιολόγηση ερευνητικής διαδικασίας. Αποτελεσματική οικονομική διαχείριση εκπαιδευτικής μονάδας. Αξιολόγηση διευθυντών σχολικών μονάδων. Μονάδες Αριστείας.

Οργανωσιακή Κουλτούρα, Οργανισμός μάθησης, Οργανωσιακή συμπεριφορά.  Προγραμματισμός του ανθρωπίνου δυναμικού. Πρόβλεψη αναγκών. Αξιολόγηση απόδοσης εργαζομένων. Η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων. Προσδιοριστικοί παράγοντες της οργανωσιακής συμπεριφοράς. Άτυπη οργάνωση. Οργανωσιακοί ρόλοι και κανόνες. Δύναμη, εξουσία και συγκρούσεις. Εργασιακές ομάδες. Διοίκηση ανθρώπινων πόρων. Επαγγελματική και προσωπική ανάπτυξη.